محمود کریمی، مدیرعامل شرکت سکوی خلق آینده / با دیده‌شدن محسوس و قابل اندازه‌گیری نوآوری در صورت‌های مالی شرکت‌های بیمه‌ای، راه برای پذیرش و جاری‌شدن این مفهوم و فرهنگ در صنعت بیمه هموار می‌شود. خواه تأثیر آن رشد و رونق کسب‌وکار این شرکت بیمه باشد یا اثرش، کاهش سهم بازار و افت عملکرد آن شرکت دیگر. مهم چیزی است که نتوان آن را جدا از اثر نوآوری در عملکرد مالی یک بنگاه اقتصادی دانست. اگر چنین شود، برای اثبات اهمیت نوآوری به اهل حساب‌وکتاب، راه‌ها گشوده می‌شود.
تا وقتی مدیران در صنعت بیمه، به بازاری با ضریب نفوذ پایین بیمه، راضی و قانع باشند و نگرانی بابت از دست رفتن صندلی‌های در حال گردش بین خود نداشته باشند، نوآوری در بیمه یک شوخی، یک نمایش فصلی زیبا و یک شعار بی‌پشتوانه است.
ترجمه نوآوری در صنعت بیمه و نمود عینی آن، تبدیل آفلاین به آنلاین نیست. این خطای رایج را بسیاری از مدیران بیمه‌ای در ذهن دارند که تحول دیجیتال یعنی هرچه را کاغذی انجام می‌شود، سیستمی و هرچه را حضوری انجام می‌پذیرفت، آنلاین کنیم و در ادامه، تحول دیجیتال یعنی داشتن فایل همه‌چیز!
تحول دیجیتال، نیازمند باور ایجاد ژن دیجیتال در تاروپود کسب‌وکار بیمه‌ای و تکثیر آن است. همچنین به بازطراحی فرایندها و تغییر الگوی ذهنی غالب مدیران و بازیگران صنعت بیمه، بر مبنای پذیرش چیستی تحول دیجیتال و ارکان آن و شکل‌دهی سازمانی با فرهنگ نوآوری و مشتاق تحول در عمل نیاز دارد. سازوکار نوآوری و زندگی دیجیتال، با نمایش نمودهایی کاریکاتوری از این دو موضوع، تفاوت بسیار دارد. در زندگی دیجیتال، صنعت بیمه، شرکت‌ها و محصولات بیمه‌ای و حکمرانان این صنعت، با مردم از طریق محصولات و راه‌حل‌های دیجیتال حرف می‌زنند و از آنها حرف می‌شنوند و با آنها مبادله مدام محتوای دیجیتال دارند.
حرکت به سمت دنیای دیجیتال و نوآوری در صنعت بیمه به دوره گذار نیاز دارد. در بازه پنج سال گذشته، می‌شود صدای گفت‌وگوهای بیشتر در این‌باره را شنید. اما یافتن نمودهای ملموس آن هنوز نیازمند کنکاش زیاد است. سناریوی محتمل را چنین می‌پندارم؛ این گذار، با رخ‌دادن تغییراتی در بیرون صنعت بیمه، شکل جدی‌تری به خود می‌گیرد، بازیگران غیربیمه‌ای، به بازار بیمه ورود می‌یابند، صنعت بیمه آن را تکذیب می‌کند و وقتی بروز بیشتری یافت، به انکار آن می‌پردازد. حضورش که محسوس و ملموس و رایج شد، آن را مثل یک تحمیل بر خود به‌شمار می‌آورد. به‌تدریج و از روی ناچار آن را فهم می‌کند و بعد راهش را با رفتن به سراشیبی پذیرش و سپس حظ‌بردن از این تغییرات جدید و افزایش ضریب نفوذ بیمه در زندگی مردم دنبال می‌کند. بعدها هم آن تکذیب و انکار و تحمیل را فراموش کرده و یادی از مقاومت‌های روز اول خود نمی‌کند. گویی که خودش عامل رسیدن به این حظ امروزی بوده است. فعلاً، هنوز در مرحله مقاومت است و امروز احتمالاً در مرحله تحمیل هستیم. زورمان دیگر به حذف و تکذیب و انکار نمی‌رسد.
تاریخچه شکل‌گیری صنعت بیمه در دنیا و حیات‌یافتن آن در ایران، آموزنده و پرمغز است. ذات تولد بیمه با نوآوری گره خورده است، اما گویا اهل بیمه خودشان را در شوق پیچیدگی‌های بیمه‌ای و موضوعات متنوع فنی، محدود نگه داشته‌اند. انگار پیله‌ای به دور خود پیچیده‌ایم و در آن مانده‌ایم. اما باید بدانیم که دنیای بیرون از پیله تغییرات فراوانی داشته[y1] است. باید چشم باز کنیم.
دوره جدید مدیریتی بیمه مرکزی با حضور مؤثرتر بازیگران جوان که از جسارت و نوگرایی و بی‌پروایی در به‌کارگیری فناوری، بهره‌مند هستند، گویی ناخواسته بیمه و اینشورتک را دو چیز جدا و متعلق به دو مرز تاریخی متفاوت معرفی می‌کند. قدرت پلتفرم‌ها و عادت‌های در حال توسعه در زندگی دیجیتال مردم، راهی جز مهاجرت شرکت‌های بیمه‌ای به‌دنبال دیجیتال برایشان باقی نمی‌گذارد. دیر یا زود، چنان می‌شود که باید. امید که «اهل دیر» نباشیم.
اگر چشمان‌مان را باز کنیم، دنیای بیرون از پیله تغییرات فراوانی داشته است
